پدرام شریفی یکی از بازیگران جوان سال‌های اخیر سینمای ماست که در کنار بازیگرانی مثل نوید محمدزاده، ساعد سهیلی، امیر جدیدی و ... نسل جدید بازیگران سینمای ایران را تشکیل می‌دهند و از اواسط دهه 90 چهره شده‌اند. وقتی در سال 94 و در سی و چهارمین دوره جشنواره فیلم فجر بازیگر جوانی مثل پدرام شریفی سه فیلم در جشنواره داشت، عده‌ای خیال کردند که او به‌وسیله رابطه و حتی خریدن نقش‌ها وارد سینما شده است؛ اما آن‌هایی که زحمات چند ساله او را در تئاتر دیده بودند، از ظهور ستاره‌ای جدید در سینمای ایران خبر دادند. بازیگری که با بازی‌های متفاوت و انتخاب‌های دقیقش نشان داد که راه را می‌شناسد و تکیه‌بر قابلیت‌های شخصی خود دارد؛ البته شریفی خود مخالف ستاره بودنش هست و در این باره می‌گوید: «ستاره شدن در سینمای ما اصلاً وجود ندارد، ستاره در سینمای جهان یک معنایی دارد. وقتی شما مثلاً برد پیت باشید، برنامه سه سال آینده‌تان مشخص است و می‌دانید چه کارهایی قرار است بکنید و در چه فیلم‌هایی قرار است حضور داشته باشید. این در حال حاضر در سینمای ما و برای بازیگران ما مطرح نیست. ما نمی‌توانیم ستاره داشته باشیم چون برنامه‌ریزی نداریم. مثلاً یک بار با من تماس گرفتند و گفتند که فیلم‌برداری فیلم جدیدمان از دو هفته دیگر شروع می‌شود و برای شما نقش یک قهرمان کشتی را در نظر گرفته‌ایم؛ واقعاً من چطور می‌توانستم در دو هفته خودم را برای بازی در نقش یک کشتی‌گیر آماده کنم؟»
سال‌های قبل از سینما
پدرام شریفی متولد 1366 در تهران است. او تحصیلات آکادمیک ندارد اما از نوجوانی کار با گروه‌های نیمه حرفه‌ای تئاتر را آغاز می‌کند و از سال 88 به‌عنوان یکی از بازیگران شاخص تئاتر شناخته شده و با بازی در نمایش‌های مختلف، به‌مرور به چهره‌ای آشنا تبدیل می‌شود. از مهم‌ترین نمایش‌هایی که پدرام شریفی تا به امروز در آن‌ها نقش ایفا کرده است می‌توان به «داستان زمستان» به کارگردانی مهدی کوشکی، «بله و نه» به کارگردانی مهتاب کلانتری، «تقدیربازان» به کارگردانی سیما تیرانداز، «بانوی دریایی» به کارگردانی اشکان جنایی، «سفر زمستانی و یک داستان بی‌ربط» به کارگردانی سما موسوی و تله‌تئاتر «به خاطر یک مشت روبل» کاری از حسن معجونی اشاره کرد.
شریفی با ایفای نقش در تئاتر و بازی در کارهای کارگردان‌های شناخته شده تئاتری، مورد توجه کارگردان‌های سینما که تئاتر تماشا می‌کنند قرار می‌گیرد و وارد سینما می‌شود، راهی که بسیاری از موفق‌ترین و ماندگارترین بازیگران سینمای ایران و جهان طی کرده‌اند.
ماجرای بازی در اولین فیلم سینمایی
پدرام شریفی بازی در برابر دوربین را با یک فیلم کوتاه شروع می‌کند. فیلم کوتاهی به نام «بازی نامه» به کارگردانی پوریا کاکاوند که در جشنواره فیلم کوتاه نهال در سال 90 به موفقیت‌های زیادی دست می‌یابد. پدرام شریفی در آن دوره جشنواره فیلم کوتاه نهال، برنده جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد می‌شود و مورد توجه داوران قرار می‌گیرد. یکی از داوران این دوره شهرام مکری بوده است که از کارگردانان فیلم‌های خاص و به‌اصطلاح هنری سینمای ایران است. مکری بازی پدرام شریفی را در این فیلم می‌پسندد و به او پیشنهاد کار در پروژه جدیدش را می‌دهد. شریفی در این باره می‌گوید: «من یکی از طرفداران سینمای شهرام مکری بودم و کارهای او را دنبال می‌کردم. بعد از اختتامیه جشنواره فیلم نهال، او از بازی من تعریف کرد و خواست در پروژه جدیدش حضور داشته باشم. این‌که شهرام مکری در آن سال داور جشنواره‌ای بود که من در آن جایزه گرفتم از شانس‌های زندگی من بوده است. قرار شد پس از دو هفته بعد از اختتامیه با او تماس بگیرم اما تا چند ماه هربار که با او تماس گرفتم، او به تلفن‌هایم جواب نداد، من هم کلاً بی‌خیال شدم تا این که بعد از 7 ماه عوامل این فیلم با من تماس گرفتند و برای بازی در فیلم جدید شهرام مکری از من دعوت کردند. »
پدرام شریفی در سال 92 با فیلم «ماهی و گربه» و در کنار شهرام مکری در اولین فیلم سینمایی‌اش ایفای نقش کرد. «ماهی و گربه» برجسته‌ترین و تحسین‌شده‌ترین فیلم کارنامه شهرام مکری است که فیلمی بسیار خاص و تجربی به‌حساب می‌آید و جوایز و تحسین‌های زیادی را برای او به همراه داشته است. دیده شدن این فیلم در آن سال، دیده شدن بازی پدرام شریفی را هم موجب شد و پیشنهادهای بعدی را برای او به همراه داشت.
درخشش در جشنواره سی و چهارم فجر
پدرام شریفی پس از حضور در پروژه متفاوت «ماهی و گربه» در سال 92، وسواس زیادی برای انتخاب‌ها و بازی‌های بعدی‌اش به خرج می‌دهد و پیشنهادهای زیادی را رد می‌کند. پس از «ماهی و گربه»، شریفی در جشنواره فیلم فجر سال 94 در سه تا از مهم‌ترین فیلم‌های سال حضور پیدا می‌کند و در سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر به چهره‌ای آشنا تبدیل می‌شود. او در این سال در فیلم‌های مهم «بادیگارد»، «سیانور» و «متولد 65» ایفای نقش می‌کند.
در فیلم «بادیگارد» ساخته ابراهیم حاتمی کیا، پدرام شریفی در نقشی کوتاه و فرعی بازی می‌کند اما درباره تجربه این فیلم در کنار عوامل مجربش می‌گوید: «بادیگارد از ویژه‌ترین آثار کارنامه من است. کار کردن با ابراهیم حاتمی کیا از جدی‌ترین تجربیاتی بود که در این سال‌ها داشته‌ام؛ به این دلیل که فضای کار بسیار حرفه‌ای و جدی بود. بازی در این فیلم و قرار گرفتن در کنار پرویز پرستویی و حاتمی کیا، کلاس درسی برای من بود که وسواس من برای انتخاب‌های بعدی را بیش از پیش کرد.»
فیلم بعدی پدرام شریفی در این سال «متولد 65» به کارگردانی مجید توکلی است که شریفی آن را محبوب‌ترین فیلم کارنامه‌اش می‌داند. پدرام شریفی برای اولین بار در این فیلم در نقش اصلی مقابل دوربین یک فیلم بلند سینمایی قرار می‌گیرد و نقش جوانی را بازی می‌کند که با دغدغه‌های امروزی‌اش با جامعه مواجه است و سعی می‌کند با دروغ بر مشکلاتش غلبه کند.
در این سال پدرام شریفی با بازی در «سیانور» به کارگردانی بهروز شعیبی، نقشی متفاوت دیگری را بازی می‌کند. در این فیلم که درباره سرگذشت تعدادی از اعضای حزب توده است، شریفی دومین نقش اصلی خود را نیز بازی می‌کند. او درباره تجربه بازی در این فیلم می‌گوید: « در سیانور نقش خیلی سختی داشتم و با گریم سنگینی که داشتم خیلی از خودم دور شدم. جدا از قرار گرفتن در کنار بهروز شعیبی که همکاری با او خیلی مفید بود، همبازی شدن با مهدی هاشمی و آتیلا پسیانی هم در این فیلم برای من اتفاق مثبتی بود.
سال 94 برای پدرام شریفی به فیلم‌هایی که در جشنواره فجر داشت ختم نشد، او در این سال در فیلم «سایه» به کارگردانی مسعود نوابی همبازی کرد و در کنار بازیگرانی مثل رضا کیانیان، شبنم مقدمی و ثریا قاسمی به ایفای نقش پرداخت.
ادامه انتخاب‌های سخت‌گیرانه
هرچند هیچ‌کدام از بازی‌های پدرام شریفی در سال 94 موردتوجه داوران جشنواره فجر قرار نگرفت، اما به دلیل حضور او در سه تا از مهم‌ترین فیلم‌های سال، توجه‌ها به او افزایش پیدا کرد و پیش‌بینی می‌شد که در سال‌های بعدی شاهد بازی‌های بیشتر او حتی در سینمای بدنه باشیم، اما شریفی باوجود این امکان، بیش از پیش در انتخاب‌هایش سخت‌گیری می‌کند و تصمیمی دور از انتظار می‌گیرد و باز هم در فیلمی خاص از شهرام مکری حضور پیدا می‌کند که مخاطبین و تماشاگران خاص‌تر و کمتری نسبت به جریان اصلی سینمای ایران دارد. این انتخاب شریفی هرچند برخلاف جهت اغلب ستاره‌های نوظهور سینمای ایران بود و از نگاه بسیاری فرصت‌سوزی به‌حساب می‌آمد، اما نوید ظهور ستاره‌ای را به سینمای ایران داد که بی‌توجه به حواشی و هر چیزی غیر از سینما، تنها به فکر بازیگری است و برای انتخاب‌های دقیق ارزش بیشتری قائل است، حتی اگر آن انتخاب باعث شود که او در سال 95 تنها در یک پروژه سینمایی حضور پیدا کند.
پدرام شریفی در این سال تلویزیون را هم تجربه می‌کند و با بازی در سریال «گشت ویژه» به کارگردانی مهدی رحمانی حضور می‌یابد تا در کنار بازیگرانی مثل حمید گودرزی و محمود پاک نیت تجربه جدیدی را پشت سر بگذارد. این سریال به تهیه‌کنندگی سعید سعدی در اواخر سال 95 از شبکه نسیم پخش شد.
همکاری با رسول صدرعاملی و خسرو معصومی
سال 96 برای پدرام شریفی با بازی در فیلم «کار کثیف» خسرو معصومی آغاز می‌شود که کارگردانی است که سینمایی تجربی دارد و به نظر می‌رسد همین سینماست که موردتوجه و علاقه پدرام شریفی است. شریفی درباره بازی در این فیلم می‌گوید: «خسرو معصومی فیلم‌ساز مستقلی است و دنیای شخصی خودش را دارد و فیلم «کار کثیف» هم مانند بقیه آثار سینمایی او قابل تأمل است.» این فیلم درباره مهاجرت است و غیر از پدرام شریفی بازیگرانی مثل لوون هفتوان دارد که اغلب بازیگرانی هستند که از تئاتر وارد سینما شده‌اند و در فیلم‌های به‌اصطلاح هنری و تجربه حضور پیدا می‌کنند.
اما مهم‌ترین اتفاق سال 96 برای پدرام شریفی، بازی در فیلم رسول صدرعاملی است. رسول صدرعاملی که با فیلم‌های «پاییزان»، «شب»، «هر شب تنهایی» و به‌خصوص «من ترانه پانزده سال دارم» از شناخته‌شده‌ترین کارگردانان و تهیه‌کنندگان سینمای ایران است، پس از 9سال در سال 96 دوباره فیلم می‌سازد که در آن پدرام شریفی یکی از بازیگران است. در این فیلم شریفی در کنار علی مصفا، شقایق فراهانی و پانته‌آ پناهی‌ها به ایفای نقش پرداخته است.
